Berichten

Ik dacht: weer eens wat anders.


Er is een hele oude ijs reclame over een kantine dame die de euvele moed heeft om tijdens de lunch vlaflip te serveren in plaats van het ijs dat het bedrijf waar ze werkt produceert. Als de directeur daarop reageert met: “Vlaflip?!”, dan zegt die dame: “Ja! Ik dacht weer eens iets anders.” Waarop ze ‘gepromoveerd’ wordt tot wc-juffrouw. Nou ja, het is allemaal heel zielig en ook bijzonder grappig en ik moet steeds aan die ene zin denken als ik nu langs deze muur in de hal loop. 

De muur in de hal is echt heel erg lang mintgroen geweest, dezelfde kleur die op de muur in de kamer van Jet zit. Ik combineerde hem in 2015 met kleur van het jaar okergoud van Flexa, waarmee de hal er min of meer uit kwam te zien als een ijssalon. Ik hou van ijs (en niet eens door die bewuste reclame!), dus kwam dat even mooi uit. Na ruim twee jaar ijssalon was het echter weer eens tijd voor iets nieuws. En viel dat even goed samen met de bekendmaking van de kleur van het jaar door Flexa. Die kleur heet Heart Wood en is – laat ik daar ook eerlijk over zijn – net zo ongrijpbaar als okergoud. Het is geen roze, geen paars, geen taupe…het houdt meer het midden tussen al die kleuren.


Flexa heeft, om je te helpen visualiseren hoe een bepaalde kleur op een muur werkt, de Flexa Visualizer app ontwikkeld. De app projecteert de kleuren uit hun collectie op je beeldscherm waarmee je kunt zien wat het effect ervan zou kunnen zijn. Ik zeg ‘kunnen zijn’, want ook dit effect is weer geheel afhankelijk van de lichtomstandigheden waaronder je dit doet. Onze hal is, afhankelijk van het seizoen en het moment van de dag, donker, licht of – tijdens de zomer – extreem licht, dit geldt dus óók voor de wijze waarop de kleur op die muur uitpakt. De app kan je dus helpen, maar test ook hier op verschillende momenten van de dag. Die app maakt een verfproject hoe dan ook minder zenuwslopend en de kans op verfgeluk groter dan wanneer je maar gewoon op de bonnefooi een muur verft en kijkt hoe het uitpakt.


Maar, Heart Wood dus. Ik ben het laatste jaar ontzettend van het bordeaux/taupe/roze-achtige palet gaan houden, zéker gecombineerd met pastels en die andere liefde van mij: donkergroen. Ik wilde Heart Wood dus combineren met een groen, het liefst een hele donkere (kleurnummer M4.28.19 uit de ColourFutures 2018 collectie). Vind je het nu moeilijk om kleuren te combineren (ik vind dat ook nog altijd lastig), kijk dan eens in tijdschriften of koop een mooie kaart met een kleurencombinatie die je mooi vindt. Ik gebruikte als uitgangspunt voor het palet van onze hal een flyer die ik van het laatste Snor Festival meenam. Je kan ook beeld van internet gebruiken, hou er alleen wel rekening mee dat kleuren enorm verschillen per beeldscherm. Op de kleuren van drukwerk kun je wat gemakkelijker vertrouwen. En anders zijn er altijd nog die oude vertrouwde kleurstalen van de bouwmarkt (als je bestand bent tegen keuzestress) én heeft Flexa van een aantal kleuren uit de collectie kleurtesters (zie foto boven) ontwikkeld.


Hoeveel ik ook van mijn ijssalonnetje hield, die muur oogt prettig rustig. Ik vind het resultaat daarbij fijn anders. Dat is blijkbaar iets waar ik aan toe was, iets rustigs anders-dan-anders. Jammer alleen dat de verf tijdens het verven tussen de tape is gelopen, dus de randjes van het verfwerk zijn nu net zo scheef als het kastje dat ervoor hangt. Daar moesten ze nu ook eens iets voor bedenken (niet voor scheve kastjes, daarvoor hebben ze immers waterpassen uitgevonden die blijkbaar zoek was ten tijde van het ophangen). Die scheve randjes ga ik gewoon lekker negeren. Geluk is namelijk nooit compleet. Ook verfgeluk niet. Al komt het er wel in de buurt!

En dan nog even dit: verslag van de VT wonen&design beurs

VT wonen&design beurs - Oh Marie!
Hier op het hoofdkwartier van Oh Marie! zitten wij met het zweet op de rug al die fijne woon- en boekhappenings van deze week te verwerken. Nu klinkt ‘verwerken’ alsof we een fabriek zijn en dat zijn we geenszins. Geen lopendebandwerk voor ons, maar liefde in alles wat er op deze website komt. Dat komt ons stresslevel dan wel niet helemaal ten goede, maar jou als lezer wel, want vandaag bieden we zowaar twee gloednieuwe blogposts op Oh Marie! aan. 

Daarbij: de VT wonen&designbeurs (voorheen Woonbeurs) duurt nog het hele komende weekend en het is misschien fijn om aan de hand van onze foto’s al dan niet te besluiten naar Amsterdam af te reizen. Óf om ervoor te kiezen lekker thuis te blijven en een filmmarathon te organiseren met Anne’s filmguide. Of allebei. It’s totally up to you!

Tekst en foto’s: Marlous Snijder

VT wonen&design beurs - Oh Marie!
Anki en ik bezetten afgelopen woensdag de bloggershoek in de tuin van het VT wonenhuis. We ontmoetten daar bloglezers en Anki bracht chocolade mee. (Die pas gretig aftrek vond als ze erbij noemde dat het uit Brabant kwam. Die meid weet ook exact hoe je iets goed aan de man brengen kan. ;)) Er bleef gelukkig ook nog wat tijd over om de beurs over te gaan, om te lunchen met leuke mensen en om koffie te drinken met Mireille en Arno die samen met Wij Marcus een stand bemannen. (Vraag als je ze bezoekt even naar de ‘ouwe taart’ en kijk hoe ze reageren. *Cliffhanger!*)

Als je dacht dat het thema van de voorgaande edities van de woonbeurs ‘groen’ was, dan is de editie van 2015 ‘groen on steroids’. We zagen zoveel groen dat we er bijna over struikelden. Bijna, maar gelukkig niet helemaal, dat groen bestaat toch veelal uit cactussen. Het was trouwens nu ook weer niet zo erg dat we dachten in de lokale Intratuin beland te zijn, hoor. Overdrijven is ook een vak.

Wat direct opvalt is aan de VT wonen&designbeurs is niet alleen de naamsverandering, maar ook dat het tegenwoordig nog ‘maar’ drie vloeren beslaat. Als jouw glas halfvol is dan kan je een bezoek dus perfect combineren met een uitstapje naar het centrum van Amsterdam. Is hij halfvol, dan kan je ook lekker de tijd nemen om alles op je gemak te bekijken. (Ja, dat was een instinker.) Met de naamsverandering lijkt er een nieuwe frisse wind over de beurs te waaien, het was er dan ook opvallend druk voor een woensdag .

VT wonen&design beurs - Oh Marie!
VT wonen&design beurs - Oh Marie!
Ik ben niet het type dat in het verleden blijft hangen, maar eerlijk ben ik wel. Wat opviel: het gat dat 101 Woonideeën achterliet is ook op de beurs voelbaar. Helaas moet ik ook rapporteren dat het nog door niemand is opgevuld. Daar is het misschien ook nog wel wat vroeg voor. Kortom: 101 wordt nog steeds gemist. Dat ik het maar even gezegd heb.

Nu ik toch zo eerlijk bezig ben: waar het Ariadne at Home huis tijdens de voorgaande edities enorm verraste, viel het dit jaar nogal tegen. De inrichting lijkt wat verloren in de grote ruimte die het huis beslaat. Er ontbrak iets en dat was in ieder geval de zsa-zsa-zu van de voorgaande edities. Het Eigen Huis & Interieur huis verraste daarentegen wél. In wat in eerste instantie een blokkendoos van alleen gekleurde muren en losse wanden lijkt te zijn, liggen stijlruimtes in gecolourblockte paletten verscholen. De gastheer van het huis, in prachtig indigoblauw pak met dito bril, maakte met zijn enthousiasme het geheel af. Schoonheid (en perfectie) zitten ook in dit soort details.

Het prachtige label OntwerpDuo presenteerde haar nieuwe Novecento collectie, gebaseerd op interieurontwerpen uit vervlogen Hollandse tijden. Op zulke momenten gloei ik van trots over het feit dat ons land zulk groot talent voortbrengt.

En laten we de vaandrager van de beurs niet vergeten: het VT wonenhuis. Als enorme kleurliefhebber ben ik bij VT wonen aan het verkeerde adres, maar dat betekent niet dat het huis niet inspirerend is. Ik heb bewondering voor de wijze waarop er ieder jaar een typisch herkenbaar VT wonen concept wordt neergezet dat toch iedere keer weer totaal anders is. Geweldig vond ik de enorme koolplanten die door het huis gebruikt worden in combinatie met donkere kleuren zoals donkerblauw en zwart. Mijn huidige blauwobsessie komt trouwens niet uit de lucht vallen: kobalt- en indigoblauw zijn rap aan een opkomst bezig. Het donkere palet van het VT wonenhuis is sowieso een prettige tegenhanger van de pasteltrend en springt in op het slow-living of back-to-basics gevoel. VT wonen neemt met haar huis al een klein voorschotje op de onvermijdelijke naderende Nederlandse donkere dagen. Uitgevoerd in VT stijl kan je daar simpelweg geen winterdepressie van krijgen.

VT wonen&design beurs - Oh Marie!
VT wonen&design beurs - Oh Marie!
VT wonen&design beurs - Oh Marie!
Je kunt de VT wonen&design beurs nog bezoeken tot en met zondag. Elke dag zijn er bloggers te vinden in de tuin van het VT wonen huis, je kan hier lezen wie er het weekend is. Fijn weekend!

Foto’s van boven naar beneden:
In de keuken en woonkamer van het VT wonen huis
Plantenwand in de VT wonen tuin
Mooi gedekte tafels in de VT wonen tuin
De Novecento collectie van OntwerpDuo
Mireille en Arno van The Holy Kauw Company
Colourblocking in het Eigen Huis en Interieur huis
Goed behang – geen idee waar genomen (tja..) en de stand van Bloomon

Some like it hot

Some like it hot - Planet Fur
De rechaud. Je kent hem vast nog wel van Chinees Indisch Restaurant ‘De Chinese Muur’ (of ‘De Lange Muur’, want het is altijd een variatie op die ene toeristische trekpleister).

De rechaud (of in de volksmond, het theelicht) houdt je eten warm. Of je thee. Ik denk dat Molly er ook wel op zou willen liggen (dan wordt het een ‘rechat’, harhar), ware het niet dat haar vachtje niet brandveilig is. Daarbij: ze is dan wel plat, maar niet gek.

Grappig hoe bepaalde voorwerpen een tijd uit de gratie zijn, maar ook weer een comeback maken. Zo ook het rechaud. Ik zie hem op allerlei aanrechten terugkeren, en niet alleen bij blogvrienden (die vaak voorop lopen qua interieurtrends). Deze rechaud in prachtige zalmkleur deed mijn hart ineens een huppeltje maken bij de kringloop. Ookal is het een onding, qua maat en vorm, ineens leek zo’n ding dat mijn theewater de hele dag warm gaat houden super handig. Niet dat ik ooit zoveel thee in mijn eentje ga drinken, maar die gedachte kreeg ik pas toen ik alweer thuis was. Het rechaud doet het bovendien goed onder het theepotje dat van mijn Lief’s oma is geweest. Een goede reden om de aanschaf alsnog te rechtvaardigen.

Alles wat fout&oud was wordt weer salonfähig. Al duurt het 30 jaar, het komt terug. Zo vernam ik uit betrouwbare bron (mijn kapper) dat de Vanilla Ice/mariniers blockhead weer terug gaat keren in het modebeeld. Wat ik toch een vrij schokkende revival vind. Voor nu.

Want wie weet maakt mijn hart over vijf jaar wel een huppeltje als mijn Lief met zijn versgeknipte blockhead terugkeert van een kappersbezoek.

Some like it hot - Planet Fur
About the rechaud I thrifted a while ago and some thoughts on trends and how everything seems to become hot&happening again after decades. (According to my hairdresser, even Vanilla Ice’s blockhead will get hot again. A pretty shocking revival if you ask me!)

Tip tap top, five cliches on a tabletop

Tip, tap, top, five cliches on a tabletop - Planet Fur

Alhoewel ik me meestal ver probeer te houden van trendclichés in mijn foto’s, sluipen ze er soms toch genadeloos in. Daar zijn het ook clichés voor, immers. In deze foto’s tel ik er minimaal vijf: de panda’s, de marmeren plaat, de driehoeken (oh my god it’s a triangle, OMG so hipster can’t breath, ahh freaking triangle), het plantje en de liniaal. Die overigens al stokoud is, ik kreeg ‘m ooit eens bij een garagedealer (!) die zijn tijd onbedoeld al ver vooruit bleek.

Ik vind het grappig hoe je, hoe hard je je er ook tegen verzet, uiteindelijk toch van sommige gekke trends gaat houden. Dat komt misschien omdat je ze zo vaak ziet langskomen op internet. Door de kracht van die herhaling ga je uiteindelijk overstag en sleep je tot je schrik op een dag ook ineens een plaat marmer je huis in. (Wat veel negatiever klinkt dan het in werkelijkheid is natuurlijk.) Want laat ik eerlijk zijn, ik herinner me nog levendig hoe afschuwelijk ik die marmeren kaarsenhouders vond toen ze ineens overal op leken te duiken. Sowieso associeerde ik wit marmer eerder met mausoleums of abattoirs dan met stijlvolle interieurs.

Maar, ik schreef eerder al over design en hoe het je gevoel voor stijl, of smaak, oprekt. Dit principe blijkt hetzelfde te werken met de creatieve mensen die ik tijdens mijn blogjaren heb leren kennen. Als getalenteerde mensen aan de slag gaan met zoiets als wit marmer, komen daar prachtige dingen uit en raak je besmet door die liefde. En ga je op een dag na een bezoek aan de kringloop naar huis met een pandamok. Of betaal je je blauw aan een spulletje waar je marmer mee kan oplappen (echt gebeurd, what a confession to make!). En wil je die autodealer alsnog bedanken voor die gave liniaal waar hij je destijds na een veel te dure onderhoudsbeurt mee afscheepte.

About styling clichés and how I became to love the most crazy trends (white marble!) because of my talented creative friends who do fabulous things with them.

Tip, tap, top, five cliches on a tabletop - Planet Fur

Structures

Structures - Planet Fur
Structures - Planet Fur

Inmiddels heb ik vrede met het feit dat mijn stijl een samengeraapt zooitje is (ik typ dit in een jurk met Toile de Jouy patroon op een stippenlegging – dat). Gezien het voornoemde is het dus niet heel verbazingwekkend dat ik in de kringloop voor de watermeloenkleurige jaren ’80 vaas viel en tegelijkertijd voor een retro wit-met-blauwe melkkan. Toch verbaast het me hoe mooi mijn samengeraapte zooitje het doet, zo samen op één kast.

Over the years I accepted the fact that my style is best described as an odd-bod bunch of different styles (I’m writing this in a Toile de Jouy patterned dress on top of a dotted legging – that certainly illustrates it eh?). That’s why I can fall for a watermelon coloured 80s vase and a retro blue-and-white jug on one second-hand shopping day. Still, it amazes me how those different styles turn into a beautiful blend when I put them together on our cupboard.