Berichten

Anger management

Anger Management - Planet Fur
Mijn fritkotbord (met dank aan Martine, ik blijf lachen om die naam) is mijn hoogst eigen Anger Management systeem. Het leven is immers niet altijd een krentenbol of ridiculously amazing. Ik denk zelfs hè, dat als we op aarde allemaal zo’n bord tot onze beschikking hadden in plaats van wapens, het er allemaal een stuk gezelliger op zou worden. En grappiger ook. Ik wil weleens weten wat Obama op zijn bord zou zetten. Of de koningin van Engeland. De nieuwe versie van bovenstaand bord zou dan zoiets worden als ‘Once upon a time, they lived happily ever after. The end’. Wat misschien een beetje saai is, maar verreweg beter dan elkaar naar het leven staan.

My snackbar menu board is my own private Anger Management system. Because life isn’t always ridiculously amazing. I even think that, if we would all have a menu board instead of weapons, the world would be a much better place. And a funnier one too. What would for example Obama put on his board? Or the queen of England? The new version of the motto above would become ‘Once upon a time, they lived happily ever after. The end.’ Which might sound a bit boring, but is still way better than seek each other’s lives.

The mother of all snackbar boards

Adriaan Roland Holst

De eigenaar van de kringloop waar ik dit fritkotbord kocht wist me te vertellen dat deze ook echt uit een snackbar kwam, hetgeen ik direct van hem aannam gezien de laag vet waarmee het bedekt was. Ook leuk om te noemen is het feit dat hij de letters die erbij hoorde in een uithoek van de kringloop bewaarde, weggestopt achterin een kastje. Een logische keuze om die twee los van elkaar te verkopen, niet?

In plaats van de prijs van een gehaktbal uit de jus prijkt er nu dit prachtige gedicht van Adriaan Roland Holst erop. Het stond eens op een rouwadvertentie in de krant en heeft me nooit meer losgelaten. Op de één of andere manier is het me uit het hart gegrepen. Van snackmenu tot drager van gedichten, laat niemand ooit nog beweren dat een geboren dubbeltje nooit een kwartje worden kan!

The owner of the second hand store where I bought this snackbar menu board told me he actually got it from a snackbar, which I immediately believed since it was covered with a huge layer of grease. Funny detail is that he kept the letters in another corner of his thriftshop, in a small cabinet. It is of course totally logical to sell a snackbar board and its contents seperately, huh?

Instead of the menu of the week I put a beautiful poem of Dutch poet Adriaan Roland Holst on it (which translates pretty bad to English, sorry!). I read it on an obituary once and it really struck a chord with me. From snackbar menu to poem carrier, it seems you can make a silk purse out of a sow’s ear!