A cat named Lola with a violant past
Is balled-up asleep ‘cross her knees.
Nu Molly zomaar ineens weer een soort van wild doet (zolang het mooi weer is buiten, dat wel), moet ik steeds aan dit liedje denken.
Now that Molly re-found her cat-instinct, I keep thinking of this song when I see her.
Molletje is een echte bosdwaler aan het worden sinds ons kindje geboren is. Niet dat we haar verwaarlozen of omdat ze Jet maar niks vindt, niets van dat alles. Ze heeft gewoon ontdekt hoe fijn het in de tuin is. Tel daar deze goddelijke zomer bij op en voilà: daar heb je je bosdwalertje. Waar Molly eerst áltijd naar binnen kwam ’s nachts, weigert ze nu naar binnen te komen. Ze ligt urenlang, opgerold tot een piepklein bolletje, onder de bomen in de tuin te slapen.
Dit ‘wilde’ gedrag heeft ook een keerzijde: tijdens een logeerpartij bij mijn schoonouders joeg ze zomaar de buurkat uit de tuin. Je zóu denken dat die buurkat oudere tuinrechten heeft, maar daar was Molly het duidelijk niet mee eens. En Molly vangt tegenwoordig Spitsmuizen. Bij toeval mijn favoriete soort muis, omdat ze me doen denken aan Frits de Spitsmuis uit Vera de Muis (weet je nog?). Ik noem Spitsmuizen dan ook liefdevol Fritsmuizen. Frits de Muis heeft in voornoemde verhaaltjes een blauw broekje aan, waar zijn vachtje heel lief uitpiekt. Als mijn Lief weer een dode muis op het terras aantreft, vraag ik dan ook altijd: “Had ie een broekje aan? Wat het Frits?”. Die arme Fritsmuizen zijn trouwens wat mij betreft kandidaat nummer 1 voor de Darwin Award: ze worden door geen enkele kat opgegeten, maar slechts gedood. Ze schijnen namelijk vreselijk te smaken. Over zinloos geweld gesproken!
Little Molly has turned into a real bush dweller since our baby girl is born. Not because we neglect her or because she’s scared of our baby, but just because she discovered how nice it is to dwell in the bush that’s our garden. Since this summer is so fine and the nights pretty warm, she doesn’t even want to come inside anymore at night. She sleeps for hours under the large trees in the garden, curled up into a tiny little ball.
This ‘wild’ behavior has also downside though: when she stayed at my parents-in-law during our holiday, she picked a fight with their neighbours’ cat. And all of a sudden she started to chase and kill mice. Shrew mice to be exact. She already killed five of them. And counting. Those poor shrews are the perfect candidate for the Darwin Award, since no cat ever eats but just just kills them. We have to take our cats’ word for it, but they seem to taste horrible. Speaking of meaningless violence!
