Berichten

De wet van de remmende voorsprong

Slaapkamer - Oh Marie!
Een aantal weken geleden schreef ik in mijn gastpost voor vtwonen.nl over onze gerestylede slaapkamer. Ik ben vrij laks met het delen van mijn gastpost voor vtwonen op mijn eigen blog, maar ik ga proberen mijn leven te beteren. Komt ie!

Slaapkamer - Oh Marie!
Het verhaal achter onze slaapkamer is best leuk om te vertellen. Daarvoor moet ik eerst terug naar het moment dat we ons vorige huis verkochten.

Op de muur in de slaapkamer van ons vorige huis zat namelijk het sloophoutbehang van Studio Ditte. Toen nog super hip en extreem duur. Toen we het huis verkochten en de nieuwe bewoners wat maten op kwamen nemen, liet de nieuwe eigenares onomwonden weten wat ze van dat behang vond. Die mening was niet mals. Licht gekwetst besloten we het behang mee te verhuizen. Het kwam – oh wonder! – heel van de muur waarna we het in ons nieuwe huis weer op dezelfde plek achter ons bed hingen. De nieuwe bewoners bedankten ons nog voor de moeite. Tja.

Daarna moesten er gordijnen op de nieuwe slaapkamer komen. Ik koos voor zware, blauw velours gordijnen tot op de grond. Een kleur blauw die, zo bleek toen de gordijnen klaar waren, wel erg veel overeenkomst vertoonde met de huid van een smurf. Je kan ze hier bekijken op (heel erg oud) archiefbeeld. Ik vond deze blogpost op mijn blog terug door te zoeken op ‘smurf’. Dat zegt genoeg.

Slaapkamer - Oh Marie!
Ach, die slaapkamer was goed voor het moment. Sinds 2010 zijn de andere kamers ontelbare keren geshuffeld, veranderd, opgeruimd, geschilderd en behangen, maar de slaapkamer bleef zoals hij was. Het zal de wet van de remmende voorsprong wel zijn. Het was de eerste kamer die na de verbouwing af was en áls we er waren was het er toch donker door die dikke smurfgordijnen.

Slaapkamer - Oh Marie!
Tijdens onze vakanties in Scandinavië ontdekten we echter hoe prettig het eigenlijk is om met het vroege ochtendlicht wakker te worden. Niet dat dat van harte gaat – ik ben slechts een soort van ochtendmens geworden door mijn dochter – maar wakker worden gaat wel gelijkmatiger als het licht op je slaapkamer minder gelijkenis vertoont met een kelder.

En als we de gordijnen dan toch gingen veranderen, dan maar meteen de hele kamer.

Er kwam een plan en een kleurenpalet. En het voornemen om met kleine ingrepen een groots effect te bereiken. Twee factoren moest ik opnemen in deze plannen: het bed en de tafeltjes ernaast zouden blijven. Het bed is een oudje van Lundia, maar heel praktisch door de bergruimte die eronder zit (en lekker hoog, want in mij schuilt een oma die van een hoge instap houdt). De tafeltjes van Ikea zijn ook al stokoud, maar de enige die hoog genoeg waren naast het bed. Never change a winning team.

Slaapkamer - Oh Marie!
Voor de gordijnstof koos ik stof van Tas-ka. In eerste instantie voor de grijze 210 grams variant van Lommer, maar omdat ik meer meters nodig had dan Tas-ka op voorraad had, uiteindelijk voor de roze versie. Dik genoeg om het felste licht te filteren, maar niet geheel verduisterend. Ik liet de gordijnen maken bij Knip en Klaar.

Het behang verdween, de muur werd weer wit. Achter het bed staat nu een rek uit de tijdelijke Bråkig collectie van Ikea uit 2014. Ik vond hem via Marktplaats. De lampjes van karton zijn van Seletti, ik verving hun groene snoer met grijs snoer van Stoersnoer. De geslepen vijftigerjaren spiegel met oranje gloed komt ook van Marktplaats. Sprei, bordeauxrood kussentje en beddengoed van HEMA. De foto naast het bed maakte ik zelf, net als de blokjeshanger. Verder verving ik de saaie knopjes op het bed met houten knoppen van de bouwmarkt die ik roze verfde.

We schoven het bed, tot slot, een halve meter van het raam af. Het geeft aan de raamkant niet alleen meer ruimte, de kamer lijkt er groter door. En, ook niet onbelangrijk, we stoten onze hoofden nu niet meer steeds aan de schuine wand.

Zes jaar heeft het geduurd om tot een slaapkamer nieuwe stijl te komen. Zes jaren lang hoofden stoten en moeilijk wakker worden. Dat is blijkbaar wat de wet van de remmende voorsprong met een mens doet.

A blogpost about our restyled bedroom, the only room in our home that has been the same since we moved in. Up until now!

Bewaren

The nursery..up until now

Nursery - Planet Fur

Zoals de titel al zegt: dit is de babykamer, op dit moment. Een beetje interieurnerd heeft die kamer natuurlijk af láng voordat het kindje zich aandient en dat gaat in dit geval ook behoorlijk op. Of in ieder geval: de grote lijnen zijn er. Nu nog finetunen! Ik zal bij iedere foto de plek noemen wat ik waar kocht, voor het geval je dat leuk vindt of zelf iets zoekt. Disclaimer: Ik ben een Berbervrouw, dus ik heb zoveel mogelijk zaken met korting of tweedehands gekocht. Of we zijn, in het geval van bijvoorbeeld het bedje of aankleedkussen, voor een duur alternatief gegaan omdat ik niet tevreden was met wat er door Nederlandse merken aangeboden werd. Veel accessoires zijn van de kringloop.

It’s like what the title says: this is what the nursery looks like up until now. There’s still a lot of finetuning to do, but if you’re an interior geek like me, the room is of course long done before the baby is born. The major things are in place though, which is quite a relieving thought frankly. If you just like to know where I found things, or are on the lookout for certain things yourself, I have written down what products we found where. Disclaimer: since I’m a bit of a Berber woman, we bought most of the (big) items at sample sales, thriftshops or with discounts. We choose for expensive alternatives (in case of the crib and the nursing table for example) when we really, really couldn’t live with the regular products that were offered in The Netherlands.

Gordijnstof/Curtains – Ikea PS 2014 / ABC of Birds – Geninne / Commode/Dresser – Marktplaats / Draadstoel/Wire Chair – kringloop / Miss Dino – Noodoll / Kussen/CushionDonna Wilson

Nursery - Planet Fur

Kilibed – Sebra / Schapendeken/Woollen BlanketLapuan Kankurit / Flamingo theedoek/TeatowelJansje / Aankleedkussen/Nursing TableFärg&Form / Trappelzakjes/Sleep Bags – Zeeman (dikke tip! Ze hebben ook handdoeken en rompertjes in mooie kleuren!) / Gebreid katoenen dekentje/Knitted Cotton Blanket – Marks&Spencer

Nursery - Planet Fur

Bourgie lamp/Light – Kartell / Roze Lack blokje/Soft Pink Lack Table – Ikea Brakig / IJsjeslamp/Ice Cream Cone LampThe Perpetual Kid / Metalen kasten/Steel Cabinets – Marktplaats en Kringloop / Plastic kleden/Plastic Rugs via Urbans&Indians / Muurverf – Paradijs

Nursery - Planet Fur

Kaart/Card – DickyBird

The remains of Brakig

A little bit of Brakig

Waar ik eigenlijk smeulende resten en kaalslag dacht aan te treffen, bleek er nog best wel wat Brakig aanwezig te zijn bij mijn lokale Ikea(Amersfoort – mocht je nog iets zoeken!). Ik nam alsnog dit grote dienblad mee, omdat dienbladen nu eenmaal ontzettend handig zijn bij het afbakenen van bepaalde Gezellige Tafelsettings..zeker als je getrouwd bent met iemand die niet schroomt om met zijn gadgets de hele tafel te confisqueren. (Eigenlijk doe ik mijn Lief met deze opmerking tekort: eettafels zijn volgens mij in het algemeen een soort grote shitbowls waar post, sleutels, telefoons, bonnetjes, afspraakkaarten, broodkruimels en andere losse rommel zich lijkt te verzamelen.) Voor een opgeruimde foto hoefde ik echter slechts één veegbeweging naar links te maken (en het kletterende geluid van vallende meuk te negeren) en mijn Lief naar boven te jagen. Dat laatste zullen we maar onder de rauwe romantiek van het huwelijk met de interieurblogger scharen…

De ketting kreeg ik van die lieve Iris en als ik ‘m niet draag, dan draagt de bloempot ‘m. Gewoon omdat ik ‘m zo mooi vind. Nog meer goed nieuws op Ikea gebied: de nieuwe PS collectie zou vanaf vandaag in de winkels moeten liggen…althans, een deel ervan. (Het is altijd een goed bewaard geheim naar welke locaties gedistribueerd wordt). Team Confetti schreef er een blogpost met een heleboel fijne foto’s over. Ik vond al prachtige gordijnstof voor de babykamer, komende dagen meer foto’s!

Instead of encountering smouldering remains after the Brakig internet heist, there was still quite some stock left at my local Ikea. So I took this big tray home, since trays always come in pretty handy when you want at least one corner of your dinner table to stay clear of mail, receipts, bread crumbs, keys and other loose stuff that always seem to take over dinner tables. (Dinner tables are secretly the real shitbowls of our households, aren’t they?) To make this seemingly neat picture, all I had to do is make a sweeping movement to the left with my arm and ignore the noise of items crashing to the floor. Oh and I had to banish the husband who was occupying the non-occupied parts of the table with his laptop and gadgets. The perks of being married to an interior blogger, eh? 

The necklace was a gift from my dear friend Iris. If it’s not around my neck, it’s around the vase, because I love looking at it. There is, by the way, more good Ikea collection news: the new PS collection should become available soon at your local store. I already found beautiful fabric we made into curtains for the nursery. More photos this week!

All the beautiful things

Brakig Ikea at Planet Fur
Blogazine and lazy sushi verkl

Mijn lijf en ik zijn momenteel niet zo ‘in sync’ met elkaar (maar aangezien dit blog niet Planet Klaag ofzo heet, hou ik het daarbij), reden temeer om hard mijn zegeningen te tellen. Als ik in desperate need of some comic relief ben, kijk ik filmpjes van Lucky TV (Haagse Willem is echt om je broek van je kont te lachen) of laat ik het toe mezelf te verliezen in de melige krochten van Pinterest. (Grappig genoeg zijn de foto’s waar ik het hardst om lach meestal kat-gerelateerd zoals deze, deze en deze.) De mooie dingen in het leven lijken altijd in piepkleine dingen te zitten. In het maken van lazy sushi (een pas ontdekt recept dat Wendel prachtig fotografeerde én dat uiteraard extreem makkelijke uitvoerbaar is, anders haak ik af). In het zowaar zomaar op de Brakig collectie van Ikea stuiten terwijl ik er niet naar op zoek was (ik word meestal zó onrustig van dergelijke tijdelijke collecties dat ik niet eens de moeite doe om ze in mijn bezit te krijgen). In de super-enthousiaste redacteur van het Blogazine van Fashionista die me interviewde over ons interieur. In het maken van foto’s voor dit blog of voor Oh Marie! met leuke, creatieve mensen. In het met Molly naar het spreekuur van de dierenarts gaan en daar twee andere op-een-consult-wachtende-Perzen aantreffen (baas én dier vreest de dag dat ze met mij een wachtkamer bij de dierenarts delen moeten, haha). Molletje is inmiddels twee kiezen armer, maar hopelijk ook een hoop pijn. Over zegeningen gesproken!

Since me and my body aren’t very in sync with each other at the moment (but since this blog isn’t called Planet Complain), I’m trying extra hard to count all the beautiful things in my life. It puts things in perspective again. (When I’m in desperate need of some comic relief I also often turn to the funny corners of Pinterest. One must be a very tough cookie not to laugh about these for instance!) Happy things are hidden in the most common and small things, like stumbling upon the Brakig Ikea collection without looking for it (temporary collections like that often make me so skittish that I overall don’t even attempt to get my hands on them), in making lazy sushi (look for the beautifully photographed recipe at Wendel’s blog here), making pictures for this blog or Oh Marie! with kind and creatieve people or waiting for a vet’s appointment with Molly and being in the waiting room with two other Persian cats (aaaaw!). (Pet owners fear the day they have to share a waiting room with me, haha.) Little Molly lost two bad teeth by the way and (hopefully) also a lot of pain. Speaking of blessings!

Anki started counting her blessings and many followed. Look here for all the participants.